چین به دلیل وسعت و جمعیت زیاد، نقش موثری در کاهش تولید گازهای کربنی دارد. چین بیش از یک میلیارد جمعیت دارد و هر چینی به‌طور متوسط، نصف یک آمریکایی در سال، گازهای کربنی تولید می‌کند. اما جمعیت زیاد و رشد اقتصادی انفجاری، چین را به بزرگترین تولیدکننده گازهای کربنی تبدیل کرده است. برای رسیدن به فناوری‌های سبز، مانند صفحات خورشیدی و باتری‌های پرظرفیت، پیشتازی چین در صنعت می‌تواند کمک بزرگی باشد.
نیاز چین به ایجاد تحولی بنیادین برای کنار گذاشتن کربن
در سال ۲۰۰۶چین به‌عنوان بزرگترین تولیدکننده‌ی دی‌اکسیدکربن شناخته شد و اکنون مسئول تولید بیش از یک چهارم گازهای گلخانه‌ای در دنیاست. بسیاری کارشناسان معتقدند، چین می‌تواند تولید گازهای کربنی را کم کند اما این نیازمندتحولی بنیادین است. دهه‌هاست زغال‌سنگ منبع اصلی انرژی چین بوده و مصرف آن هم رو به افزایش است. دولت چین درنظر دارد، مصرف زغال‌سنگ را از سال ۲۰۲۶ بتدریج کاهش دهد، اما فعالان محیط‌زیست این را ناکافی دانسته و از آن انتقاد کرده‌اند.
محققان دانشگاه چینگهوآ در پکن می‌گویند چین باید تا سال ۲۰۵۰ استفاده از زغال‌سنگ را برای تولید برق، کاملا متوقف و انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر را جایگزین آن کند.
فیلیپپ سیاس پژوهشگر موسسه علوم محیط‌زیست و اقلیم در پاریس اعتقاد دارد، نیروگاه‌های جدید معمولا ۳۰ تا ۴۰ سال فعال هستند، بنابراین چین برای کاهش تولید گازهای کربنی، هم باید ظرفیت نیروگاه‌های جدیدش را کمتر کند و هم نیروگاه‌های قدیمی را تعطیل کند.
تاثیر سیاست‌های چین برای کاهش انتشار آلاینده‌ها بر بخش عرضه فولاد
کاهش انتشار گازهای آلاینده و همچنین اقدامات اوج کربن بر صنعت فولاد تأثیر می‌گذارد و کنترل دقیق شدت انرژی و کنترل معقول بر مصرف کل انرژی، ظرفیت تولید فولاد موجود را محدود خواهدکرد.
در بخش صنعتی، تحول کم‌کربن و توسعه با کیفیت بالا اولویت اصلی خواهد بود و اصلاحات ساختاری صنعت فولاد در سمت عرضه‌‌ی عمیق‌تر خواهد شد و درنتیجه گسترش ظرفیت تولید فولاد، محدود و ظرفیت تولید فولاد موجود هم بهینه خواهدشد.
انتظار می‌رود که این امر پذیرش فناوری ذوب پیشرفته را برای صرفه‌جویی در انرژی بالقوه و کاهش انتشار گازهای آلاینده‌تر ذوب فولاد تسریع کند. بهبود بهره‌وری استفاده از منابع همچنین با تشویق بازیافت در کل فرآیند تولید فولاد به تحول ساختاری کم‌کربن کردن صنعت فولاد، کمک می‌کند.
تاثیر سیاست‌های چین برای کاهش انتشار آلاینده‌ها بر بخش تقاضای فولاد
به‌طور کلی سیاست‌های کاهش انتشار گازهای آلاینده، صنعت فولاد چین را قادر می‌سازد تا به سمت تقاضای با کیفیت بالا حرکت کند. تقاضا برای انرژی سبز و انتقال کم‌کربن عمدتاً از سرعت بخشیدن به ساخت یک سیستم پاک، کم‌کربن، ایمن و کارآمد ناشی می‌شود.
تسریع در ساخت سیستم‌های انرژی جدید که سرمایه‌گذاری در انرژی‌های جدید را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد، حیاتی است. تقاضای صنعت فولاد برای ساخت نیروگاه‌های بادی، خورشیدی، برق‌آبی و انرژی هسته‌ای افزایش خواهد یافت و واحدهای تولید برق موجود با سوخت زغال‌سنگ نیز ارتقاء صرفه‌جویی در انرژی را انجام خواهند داد.
پروژه‌های صرفه‌جویی در مصرف انرژی در صنایع کلیدی اجرا می‌شود و صنایع برق، فولاد، فلزات رنگین، مصالح ساختمانی، پتروشیمی و صنایع شیمیایی، باید تغییراتی در جهت کاهش انتشار گازهای آلاینده انجام دهند که باعث افزایش تقاضای فولاد برای تجهیزات سبز می‌شود.
برای پروژه‌های ساختمانی شهری و روستایی، تمرکز بر انواع ساختمان‌های جدید، ساختمان‌های پیش‌ساخته و ارتقای مسکن سازه‌ای فولادی خواهد بود که تقاضا برای فولاد ساختمانی را افزایش می‌دهد تا انتقال به فولاد با کیفیت بالا را تسهیل کند.
برنامه اقدام اوج کربن تا سال ۲۰۳۰ آزادسازی ظرفیت فولاد را محدود می‌کند و ساختار ظرفیت فعلی را بهینه و تنظیم می‌کند، در حالی‌که تقاضا برای فولاد عمدتاً در پایین‌دست افزایش خواهد یافت.
دلیل اهمیت سیاست‌های اقلیمی چین برای دیگر کشورها
میزان گازهای کربنی که چین منتشر می‌کند بسیار عظیم، رو به افزایش و فراتر از دیگر کشورها است. کارشناسان اتفاق نظر دارند که بدون کاهش قابل ملاحظه در تولید گازهای کربنی در چین، دنیا در مهار گرمایش زمین موفق نخواهد شد. شی جین‌پینگ رئیس جمهور چین، گفته است که انتشار گازهای کربنی در این کشور پیش از سال ۲۰۳۰ به اوج خواهد رسید. اما هدف کشورش این است که تا سال ۲۰۶۰ کربن-خنثی شود، یعنی تولید گازهای کربنی‌اش، با جذب و حذف آنها برابر شود. البته آقای شی نگفته است که چگونه چین می‌خواهد به این هدف بلندپروازانه برسد.
سیاست‌های چین برای کاهش انتشار گازهای آلاینده
به نقل از steelmint، سیاست‌های چین برای کاهش انتشار گازهای آلاینده، در نظردارد تا سال ۲۰۲۵ نسبت مصرف انرژی غیرفسیلی به حدود ۲۰ درصد برسد و مصرف انرژی در هر واحد تولید ناخالص داخلی ۱۳٫۵ درصد نسبت به سال ۲۰۲۰ کاهش یابد. همچنین انتشار دی‌اکسید کربن به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی نیز ۱۸ درصد نسبت به سال ۲۰۲۰ کاهش یابد.
تا سال ۲۰۳۰، نسبت مصرف انرژی غیرفسیلی به حدود ۲۵ درصد خواهد رسید و انتشار دی‌اکسید کربن در هر واحد تولید ناخالص داخلی بیش از ۶۵ درصد در مقایسه با سال ۲۰۰۵ کاهش خواهد یافت.
چین در ابتدا برای مقابله با آلودگی هوا که معضل جدی بسیاری از شهرهای این کشور است، از فناوری‌های سبز استقبال کرد. دولت چین اعتقاد دارد این فناوری‌ها قابلیت اقتصادی عظیمی دارند و برای میلیون‌ها چینی، شغل و درامد ایجاد می‌کنند و وابستگی به نفت و گاز وارداتی را کاهش می‌دهند.
یو کائو از موسسه توسعه خارجی می‌گوید: “چین همین حالا هم پیشتاز تحول جهانی در مصرف انرژی است.
چین بیشتر از هر کشور دیگری انرژی خورشیدی تولید می‌کند. شاید با توجه به جمعیت عظیمش چندان چشمگیر نباشد ولی نشان می‌دهد که این کشور به چه سمتی حرکت می‌کند.
در سال ۲۰۲۰ تاسیسات انرژی بادی چین حداقل سه برابر هر کشور دیگری بوده است. چین می‌گوید تا سال ۲۰۳۰ باید ۲۵ درصد انرژی خود را از منابع غیرفسیلی تامین کند و بسیاری ناظران انتظار دارند که زودتر از موعد به این هدف برسد.
منابع:
bbc.com
fouladban.com